ذوب‌آهن اصفهان، نماد استوار صنعت ایران، با رهبری قاطع مدیرعامل باتجربه ی خود، فصل نوینی از توسعه‌ی همه‌جانبه را آغاز کرده است. این مسیر، که از استخراج از دل معادن آغاز شده و تا تأثیرگذاری عمیق بر جامعه ادامه می‌یابد، حکایت از تعهد این مجموعه به خلق ارزش پایدار و پیشبرد اهداف ملی دارد.
به گزارش گام اقتصادی؛ سید اردشیر افضلی مدیرعامل ذوب آهن اصفهان در نشست خبری نمایشگاه متالکس در اصفهان یک جمله قابل تأمل بیان کرد که نشان از رویکرد مسئولانه این مدیر کهنه کار به توسعه ملی و ارزش‌آفرینی در فولاد دارد. اظهارنظری راهبردی از سوی افضلی، که بار دیگر کانون توجهات را به سمت اهمیت مسئولیت اجتماعی شرکتی و چشم‌انداز ملی در صنعت فولاد جلب کرده است؛
“مواد اولیه معادن کشور باید در خطوط تولید به محصولات متنوع تبدیل شده و در نقاط مختلف کشور مورد استفاده قرار گیرد. بنابراین سودآوری نباید صرفاً در یک حلقه از زنجیره فولاد متمرکز شود.“
در دنیای کسب‌وکار، جایی که سودآوری حرف اول را می‌زند، گاهی نگاهی عمیق‌تر از اعداد و ارقام، اهمیت واقعی یک مدیر و یک مجموعه را آشکار می‌سازد. سید اردشیر افضلی، مدیرعامل ذوب‌آهن اصفهان، نه تنها به فکر سود شرکتش است، بلکه با اتخاذ رویکردی ملی‌گرایانه، اولویت را به نیازهای زیربنایی کشور می‌دهد.
بررسی عملکرد ۸ ماهه مدیریت او در ذوب آهن نشان می دهد او با وجود اینکه می‌تواند محصول بسیار پرسودتری تولید کند و خط تولید کارخانه اش را بر آن محصول متمرکز کند، اما ترجیح می‌دهد با ایجاد توازن در زنجیره تولید و سودآوری، در مسیر توسعه زیرساخت‌های حیاتی کشور گام بردارد. این انتخاب، نه یک اجبار، بلکه نشانی از تعهد اجتماعی و بلوغ فکری اوست که چرا صنعت فولاد نباید سودش را در یک حلقه خلاصه کند و چگونه بخش خصوصی می‌تواند در خدمت منافع ملی باشد.
صحبت‌های افضلی و رویکرد مدیریتی او، تصویری روشن از ظرفیت‌های صنعت فولاد ایران ترسیم می‌کند. او می‌گوید مواد اولیه‌ای که از معادن استخراج می‌شود، نباید تنها به همان شکل اولیه فروخته شود. چرا؟ چون ارزش واقعی در تبدیل این مواد به محصولات متنوع و کاربردی است. این رویکرد، نه تنها به سودآوری خود شرکت کمک می‌کند، بلکه چرخ صنعت را در سراسر کشور به حرکت درمی‌آورد و اشتغال‌زایی را گسترش می‌دهد.
نکته جالب اینجاست که در صنعت فولاد، محصولات متنوعی وجود دارند که شاید سود کوتاه‌مدت و جذابی را نصیب تولیدکننده کنند. اما مدیرعامل ذوب‌آهن، با درک اهمیت زیرساخت‌های ملی، از تولید محصولاتی مانند ریل دریغ نمی کند. تولید ریل، اگرچه ممکن است سود کمتری نسبت به برخی محصولات خاص و لوکس داشته باشد، اما نقش حیاتی در توسعه حمل‌ونقل ریلی، شریان حیاتی اقتصاد هر کشوری، ایفا می‌کند.
این انتخاب، نشان می‌دهد که منافع بلندمدت ملی و توسعه زیرساختی، برای افضلی و همکارانش، ارزشی بالاتر از سودِ حاصل از تولید کالاهای دمِ دستی و پرسودتر در کوتاه مدت دارد و این یعنی مسئولیت‌پذیری واقعی و نگاه بلندمدت در مدیریت.
افضلی معتقد است که سود حاصل از صنعت فولاد، نباید صرفاً در یک مرحله از این چرخه متمرکز شود. یعنی اگر استخراج سودآور است، یا تولید ورق سودآور است، یا ساخت قطعات پرسود دیگر، نباید تمام سود را در همان بخش نگه داشت، بلکه باید همانند خون در رگ‌های یک بدن، در تمام اجزای این صنعت بزرگ جاری شود. این یعنی حمایت از واحدهای تولیدی کوچک‌تر، توسعه صنایع وابسته و اطمینان از اینکه همه ذی‌نفعان در این صنعت، سهمی عادلانه دارند.
این حرف‌ها از زبان مدیرعامل یک شرکت بزرگ خصوصی، فقط یک تحلیل اقتصادی نیست؛ بلکه نشان‌دهنده یک روحیه ملی‌گرایانه و مسئولیت‌پذیری اجتماعی است. این نشان می‌دهد که بخش خصوصی در مجتمع عظیم صنعتی ذوب آهن اصفهان فراتر از جستجوی صِرف سود، به دنبال منافع بلندمدت کشور و توسعه همه‌جانبه است.
افضلی، با این رویکرد، عملاً می‌گوید که “من به عنوان یک فعال اقتصادی، بخشی از این سرزمین هستم و موفقیت من، در گرو موفقیت کلی کشور است.” این دیدگاه، می‌تواند الگویی برای سایر فعالان اقتصادی باشد.
اظهارات مدیرعامل ذوب‌آهن اصفهان، که یکی از بازیگران کلیدی بخش خصوصی در صنعت مادر کشور است، به درستی بر یکی از نقاط ضعف ساختاری اقتصاد ایران انگشت می‌گذارد: عدم تکمیل زنجیره ارزش و تمرکز بر خام‌فروشی.
افضلی معتقد است که پتانسیل عظیم معادن کشور، نباید تنها به شکل مواد اولیه خام از چرخه تولید خارج شود، بلکه لازم است این مواد در خطوط تولید داخلی به محصولات متنوع با ارزش افزوده بالا تبدیل شده و نیازهای مصرف‌کنندگان در سراسر کشور را پوشش دهند و در خدمت توسعه متوازن و پایدار قرار گیرند.
این نگاه، نه تنها به معنای شکوفایی صنایع پایین‌دستی و ایجاد اشتغال بیشتر است، بلکه گامی اساسی در جهت جلوگیری از خروج سرمایه‌های ملی و ارتقای جایگاه ایران در بازارهای جهانی محصولات فولادی محسوب می‌شود.
صنعت کشور به مدیرانی با این نگاه عمیق، مسئولانه، آینده نگر، توسعه گرا و ارزش آفرین نیاز دارد…
